วรรณกรรมท้องถิ่น (นางผมหอม): ภารกิจพิเศษ สรุปเนื้อหานิทานพื้นบ้าน เรื่องนางผมหอม

บทที่1

สรุปเนื้อหาวรรณกรรม เรื่องนางผมหอม

นางผมหอม เป็นนิทานพื้นบ้านอีสานที่เล่าสืบต่อกันมาช้านานว่า มีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งใกล้บริเวณเขาภูหอ (ภูหอเป็นภูเขาในตำบลภูหอ อำเภอภูหลวง จังหวัดเลย) วันหนึ่งได้ไปเที่ยวป่ากับเพื่อนเกิดพลัดหลง แล้วได้ไปดื่มน้ำที่รอยเท้าช้าง เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางได้ตั้งท้องคลอดลูกเป็นผู้หญิง ผมมีกลิ่นหอมนางจึงตั้งชื่อลูกว่า “นางผมหอม” ต่อมานางได้ไปเที่ยวป่าอีกครั้งและเกิดพลัดหลง ครั้งนี้นางได้ไปดื่มน้ำที่รอยเท้าวัวป่าเกิดตั้งท้องอีกคลอดออกมาเป็นหญิงตั้งชื่อว่า “นางลุน” ตอนเด็กๆทั้งสองถูกเพื่อนล้อเสมอว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ แม่จึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟัง พอโตขึ้นนางผมหอมอธิฐานขอให้ฝันถึงพญาช้าง วันรุ่งขึ้นได้ขอแม่ไปเที่ยวป่ากับน้อง ทั้งสองไปเจอพญาช้าง พญาช้างจึงพิสูจน์ความจริงว่าใช่ลูกตัวเองหรือไม่ จึงอธิฐานว่าใครเป็นลูกให้ปีนขึ้นมาบนหลังตนได้ ถ้าไม่ใช่ก็ปีนไม่ได้ นางผมหอมปีนขึ้นได้ แต่นางลุนปีนไม่ได้จึงถูกพญาช้างเหยียบตายต่อมานางผมหอมได้ไปอยู่ที่ปราสาทกับพญาช้าง วันหนึ่งนางได้ลงเล่นน้ำที่ลำธาร เมื่ออาบน้ำเสร็จจึง เอาเส้นผมใส่ในผอบทองลอยน้ำไป ท้าววรจิตรลูกชายเจ้าเมืองฮ่มขาว ได้ไปอาบน้ำเจอผอบเปิดออกเห็นเส้นผมมีกลิ่นหอม ก็หลงรักเจ้าของเส้นผมขึ้นมาทันที จึงนำผอบตามหาเจ้าของเส้นผม ในที่สุดได้เจอกับนางผมหอม ทั้งสองจึงตกลงไปอยู่ด้วยกันที่ปราสาทจนกระทั่งมีลูกชายด้วยกัน โดยไม่บอกให้พญาช้างรู้ ทำให้พญา ช้างทราบทีหลังและตรอมใจตาย นางผมหอมได้เอากระดูกของพญาช้างมาทำเป็นเรือทองคำกลับเมือง ระหว่างทางได้กับเจอนางโพง นางโพงได้ดึงนางผมหอมตกน้ำ แล้วแปลงเป็นนางผมหอมเข้าเมือง แต่นางผมหอมไม่ตายได้มาอาศัยอยู่กับยาย และให้ยายพาลูกชายของตนมาพบได้เล่าความจริงให้ลูกฟังทั้งหมดว่านางผมหอมที่อยู่กับพ่อนั้นไม่ใช่ตัวจริง ฝ่ายลูกชายจึงเล่าเรื่องราวให้ผู้เป็นพ่อทราบและท้าววรจิตรจึงฆ่านางโพงตาย แล้วรับเอานางผมหอมเข้ามาอยู่ด้วยกันที่เมืองอย่างมีความสุขตลอดมา

1. ที่มาของเรื่อง นางผมหอม

มาจากหนังสือ นิทานนางผมหอม คำกลอนโบราณภาคอีสาน

ผู้แต่ง เรียบเรียง โดย เตชวโร ภิกขุ (อินตา กวีวงศ์) พ.ศ. 2547

จัดพิมพ์ที่ โรงพิมพ์คลังนาธรรม

พิมพ์จำหน่าย บริษัท ขอนแก่น คลังนานาธรรม จำกัด 161/6-8 ตรงข้ามตลาดสดเทศบาล 1 ข้างโรงเรียนกัลยารวัตร ถ.กลางเมือง ต.ในเมือง อ.เมือง จ.ขอนแก่น 40000 โทร 043-221591 กด 0 แฟกซ์ 043-223482

บทที่2 วิเคราะห์เนื้อหา

1. วิเคราะห์ชื่อเรื่อง

จากวรรณกรรมท้องถิ่น เรื่องนางผมหอม ชื่อเรื่องนี้ได้นำมาจากตัวละครเอกของเรื่องนั่นเอง คือนางผมหอม นางผมหอมนั้นเกิดมาพร้อมกับเส้นผมที่มีกลิ่นหอม

2. วิเคราะห์แก่นเรื่อง

เป็นเรื่องราวที่กล่าวถึงความดีที่นางผมหอมได้กระทำมา ความลำบากที่นางได้รับและผลความดีก็ตอบแทนกลับคืนมาสู่นาง

3. วิเคราะห์โครงเรื่อง

การเปิดเรื่อง

เปิดเรื่องได้กล่าวถึงนางสีดาได้ไปเที่ยวในป่าใหญ่และได้พลัดหลงกัน จึงเดินรอนแรมเข้าไปในป่าลึกด้วยความหิวกระหาย นางจึงได้ดื่มน้ำจากรอยเท้าของสัตว์คือช้างกับวัว หลังจากนั้นนางก็ได้ตั้งครรภ์และกำเนิดมาเป็นบุตรสาวทั้งสอง มีชื่อว่านางผมหอมกับนางลุนครั้นเมื่อนางทั้งสองไปเล่นกับเพื่อนก็ถูกล้อถึงเรื่องของบิดาเสมอจนทำให้นางทั้งสองต้องถามมารดาว่าบิดาคือใครมารดาจึงเล่าให้ฟังเมื่อนางทั้งสองทราบเรื่องราว จึงได้พากันออกตามหา

ดำเนินเรื่อง

ดำเนินเรื่องโดยตอนที่นางผมหอมและนางลุนได้พบกันกับพระยาช้าง นางทั้งสองจึงได้ทำการเสี่ยงทายว่าตนใช้ลุกของพระยาช้างหรือไม่ โดยการไต่ขึ้นไปบนหลังของพระยาช้างนางผมหอมไต่ขึ้นไปได้แต่นางลุนนั้นไต่เท่าไรก็ไต่ขึ้นไปไม่ได้เพราะว่านางไม่ใช่ลูกของพระยาช้างนางลุนจึงถูกพระยาช้างเหยียบจนตายนางผมหอมเสียใจมากที่พระยาช้างฆ่าน้องของตนแต่นางก็ต้องจำใจไปกับพระยาช้าง

จุดสูงสุดของเรื่อง

จุดสูงสุดของเรื่องคือเจ้าชายทราบว่านางผีโพงปอมแปลงมาไม่ใช่นางผมหอมตัวจริง เจ้าชายจึงได้ทำการกำจัดนางผีโพง โดยการฆ่านางผีโพงแล้วนำเลือดของนางมาให้นางผมหอมสระผมชำระร่างกายนางผมหอมจึงฟื้นขึ้นกลับมาดั่งเดิม

ปิดเรื่อง

การปิดเรื่องจบลงด้วยความสุขเพราะนางผมหอมและเจ้าชายได้กลับมาอยู่ด้วยกันและครองรักกันอย่างมีความสุข

4.วิเคราะห์ตัวละคร

ตัวละครหลัก

นางผมหอม เป็นตัวละครเอกของเรื่อง ซึ่งมีลักษณะรูปโฉมงดงามและมีเส้นผมที่มีกลิ่นหอม นิสัยเป็นคนโอบอ้อมอารีชอบช่วยเหลือผู้อื่น

ตัวละครรอง

เจ้าชาย ผู้เป็นสามีของนางผมหอม คลั่งไคล้กลิ่นหอมของผมนางเอกจนออกตามหาเพื่อจะเอามาเป็นคู่ครอง

พระยาช้าง เป็นช้างอยู่ในป่าและซึ่ง เป็นบิดาของนางผมหอมซึ่งเกิดจากนางสีดา

นางสีดา เป็นมารดาของนางผมหอมซึ่งเกิดจากตอนที่นางได้ไปกินน้ำในรอยเท้าพระยาช้างแล้วตั้งครรภ์ในเวลาต่อมา

นางลุน เป็นพี่น้องร่วมมารดากับนางผมหอมซึ่งเกิดจาก นางสีดากับโค ตอนที่นางสีดาหลงป่าแล้วกินน้ำในรอยเท้าโค เมื่อเข้าป่าไปตามหาบิดา นางไม่ใช่เชื้อสายของพระยาช้างจึงถูกพระยาช้างฆ่าตาย

นางโพง ลักษณะของนางโพงนั้นอัปลักษณ์ ทั้งยังมีกลิ่นเหม็น แต่นางกลับมีฤทธิ์จำแลงตนให้เป็นหญิงสาวผู้สง่างามได้ ดั่งเช่นจำแลงตนเป็นนางผมหอม เพื่อจะได้เป็นคู่ครองของเจ้าชาย

5.ภาษา

ใช้ภาษาอีสานในการเรียบเรียงดำเนินเรื่องทั้งหมด ฉันท์ลักษณ์ในการแต่ง เป็นบทกลอน

6. ฉาก/สถานที่

ฉากหลัก คือ ป่า เพราะพระยาช้างได้สร้างปราสาทให้นางผมหอมอาศัยและใช้ชีวิตอยู่ในป่า

นางผมหอมเข้าไปในป่าเพื่อตามหาบิดา ซึ่งคือพระยาช้าง

เจ้าชายได้ตามหานางผมหอม และได้พบเจอที่ปราสาทในป่า

3. ความโดดเด่นของวรรณกรรม

คือการใช้ภาษาในการดำเนินเรื่องเพราะภาษาคล้องจอง สัมผัสกันได้ดี คำทุกคำที่เขียนจะใกล้เคียงกับการอ่านออกเสียงมากที่สุด

4. การนำไปประยุกต์ใช้

เป็นหนังสือนิทานนางผมหอมรวบรวมโดย เตชวโร ภิกขุ พ.ศ. 2547

พบเจอในยูทูปเป็นนิทานพื้นบ้าน ฉบับการ์ตูน