บทที่1
สรุปเนื้อหาวรรณกรรม เรื่องนางผมหอม
นางผมหอม
เป็นนิทานพื้นบ้านอีสานที่เล่าสืบต่อกันมาช้านานว่า
มีหญิงสาวคนหนึ่งอาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งใกล้บริเวณเขาภูหอ
(ภูหอเป็นภูเขาในตำบลภูหอ อำเภอภูหลวง จังหวัดเลย)
วันหนึ่งได้ไปเที่ยวป่ากับเพื่อนเกิดพลัดหลง แล้วได้ไปดื่มน้ำที่รอยเท้าช้าง
เมื่อกลับมาถึงบ้าน นางได้ตั้งท้องคลอดลูกเป็นผู้หญิง
ผมมีกลิ่นหอมนางจึงตั้งชื่อลูกว่า “นางผมหอม”
ต่อมานางได้ไปเที่ยวป่าอีกครั้งและเกิดพลัดหลง
ครั้งนี้นางได้ไปดื่มน้ำที่รอยเท้าวัวป่าเกิดตั้งท้องอีกคลอดออกมาเป็นหญิงตั้งชื่อว่า
“นางลุน” ตอนเด็กๆทั้งสองถูกเพื่อนล้อเสมอว่าเป็นลูกไม่มีพ่อ
แม่จึงเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้ฟัง พอโตขึ้นนางผมหอมอธิฐานขอให้ฝันถึงพญาช้าง
วันรุ่งขึ้นได้ขอแม่ไปเที่ยวป่ากับน้อง ทั้งสองไปเจอพญาช้าง
พญาช้างจึงพิสูจน์ความจริงว่าใช่ลูกตัวเองหรือไม่
จึงอธิฐานว่าใครเป็นลูกให้ปีนขึ้นมาบนหลังตนได้ ถ้าไม่ใช่ก็ปีนไม่ได้
นางผมหอมปีนขึ้นได้ แต่นางลุนปีนไม่ได้จึงถูกพญาช้างเหยียบตายต่อมานางผมหอมได้ไปอยู่ที่ปราสาทกับพญาช้าง
วันหนึ่งนางได้ลงเล่นน้ำที่ลำธาร เมื่ออาบน้ำเสร็จจึง
เอาเส้นผมใส่ในผอบทองลอยน้ำไป ท้าววรจิตรลูกชายเจ้าเมืองฮ่มขาว
ได้ไปอาบน้ำเจอผอบเปิดออกเห็นเส้นผมมีกลิ่นหอม ก็หลงรักเจ้าของเส้นผมขึ้นมาทันที
จึงนำผอบตามหาเจ้าของเส้นผม ในที่สุดได้เจอกับนางผมหอม
ทั้งสองจึงตกลงไปอยู่ด้วยกันที่ปราสาทจนกระทั่งมีลูกชายด้วยกัน
โดยไม่บอกให้พญาช้างรู้ ทำให้พญา ช้างทราบทีหลังและตรอมใจตาย
นางผมหอมได้เอากระดูกของพญาช้างมาทำเป็นเรือทองคำกลับเมือง
ระหว่างทางได้กับเจอนางโพง นางโพงได้ดึงนางผมหอมตกน้ำ
แล้วแปลงเป็นนางผมหอมเข้าเมือง แต่นางผมหอมไม่ตายได้มาอาศัยอยู่กับยาย
และให้ยายพาลูกชายของตนมาพบได้เล่าความจริงให้ลูกฟังทั้งหมดว่านางผมหอมที่อยู่กับพ่อนั้นไม่ใช่ตัวจริง
ฝ่ายลูกชายจึงเล่าเรื่องราวให้ผู้เป็นพ่อทราบและท้าววรจิตรจึงฆ่านางโพงตาย
แล้วรับเอานางผมหอมเข้ามาอยู่ด้วยกันที่เมืองอย่างมีความสุขตลอดมา
1. ที่มาของเรื่อง
นางผมหอม
มาจากหนังสือ นิทานนางผมหอม
คำกลอนโบราณภาคอีสาน
ผู้แต่ง เรียบเรียง โดย เตชวโร ภิกขุ
(อินตา กวีวงศ์) พ.ศ. 2547
จัดพิมพ์ที่ โรงพิมพ์คลังนาธรรม
พิมพ์จำหน่าย บริษัท ขอนแก่น
คลังนานาธรรม จำกัด 161/6-8 ตรงข้ามตลาดสดเทศบาล 1 ข้างโรงเรียนกัลยารวัตร ถ.กลางเมือง ต.ในเมือง อ.เมือง จ.ขอนแก่น 40000 โทร 043-221591 กด
0 แฟกซ์ 043-223482
บทที่2 วิเคราะห์เนื้อหา
1. วิเคราะห์ชื่อเรื่อง
จากวรรณกรรมท้องถิ่น
เรื่องนางผมหอม ชื่อเรื่องนี้ได้นำมาจากตัวละครเอกของเรื่องนั่นเอง คือนางผมหอม
นางผมหอมนั้นเกิดมาพร้อมกับเส้นผมที่มีกลิ่นหอม
2. วิเคราะห์แก่นเรื่อง
เป็นเรื่องราวที่กล่าวถึงความดีที่นางผมหอมได้กระทำมา
ความลำบากที่นางได้รับและผลความดีก็ตอบแทนกลับคืนมาสู่นาง
3. วิเคราะห์โครงเรื่อง
การเปิดเรื่อง
เปิดเรื่องได้กล่าวถึงนางสีดาได้ไปเที่ยวในป่าใหญ่และได้พลัดหลงกัน
จึงเดินรอนแรมเข้าไปในป่าลึกด้วยความหิวกระหาย
นางจึงได้ดื่มน้ำจากรอยเท้าของสัตว์คือช้างกับวัว หลังจากนั้นนางก็ได้ตั้งครรภ์และกำเนิดมาเป็นบุตรสาวทั้งสอง
มีชื่อว่านางผมหอมกับนางลุนครั้นเมื่อนางทั้งสองไปเล่นกับเพื่อนก็ถูกล้อถึงเรื่องของบิดาเสมอจนทำให้นางทั้งสองต้องถามมารดาว่าบิดาคือใครมารดาจึงเล่าให้ฟังเมื่อนางทั้งสองทราบเรื่องราว
จึงได้พากันออกตามหา
ดำเนินเรื่อง
ดำเนินเรื่องโดยตอนที่นางผมหอมและนางลุนได้พบกันกับพระยาช้าง
นางทั้งสองจึงได้ทำการเสี่ยงทายว่าตนใช้ลุกของพระยาช้างหรือไม่
โดยการไต่ขึ้นไปบนหลังของพระยาช้างนางผมหอมไต่ขึ้นไปได้แต่นางลุนนั้นไต่เท่าไรก็ไต่ขึ้นไปไม่ได้เพราะว่านางไม่ใช่ลูกของพระยาช้างนางลุนจึงถูกพระยาช้างเหยียบจนตายนางผมหอมเสียใจมากที่พระยาช้างฆ่าน้องของตนแต่นางก็ต้องจำใจไปกับพระยาช้าง
จุดสูงสุดของเรื่อง
จุดสูงสุดของเรื่องคือเจ้าชายทราบว่านางผีโพงปอมแปลงมาไม่ใช่นางผมหอมตัวจริง
เจ้าชายจึงได้ทำการกำจัดนางผีโพง โดยการฆ่านางผีโพงแล้วนำเลือดของนางมาให้นางผมหอมสระผมชำระร่างกายนางผมหอมจึงฟื้นขึ้นกลับมาดั่งเดิม
ปิดเรื่อง
การปิดเรื่องจบลงด้วยความสุขเพราะนางผมหอมและเจ้าชายได้กลับมาอยู่ด้วยกันและครองรักกันอย่างมีความสุข
4.วิเคราะห์ตัวละคร
ตัวละครหลัก
นางผมหอม
เป็นตัวละครเอกของเรื่อง
ซึ่งมีลักษณะรูปโฉมงดงามและมีเส้นผมที่มีกลิ่นหอม
นิสัยเป็นคนโอบอ้อมอารีชอบช่วยเหลือผู้อื่น
ตัวละครรอง
เจ้าชาย ผู้เป็นสามีของนางผมหอม
คลั่งไคล้กลิ่นหอมของผมนางเอกจนออกตามหาเพื่อจะเอามาเป็นคู่ครอง
พระยาช้าง เป็นช้างอยู่ในป่าและซึ่ง เป็นบิดาของนางผมหอมซึ่งเกิดจากนางสีดา
นางสีดา เป็นมารดาของนางผมหอมซึ่งเกิดจากตอนที่นางได้ไปกินน้ำในรอยเท้าพระยาช้างแล้วตั้งครรภ์ในเวลาต่อมา
นางลุน เป็นพี่น้องร่วมมารดากับนางผมหอมซึ่งเกิดจาก นางสีดากับโค
ตอนที่นางสีดาหลงป่าแล้วกินน้ำในรอยเท้าโค เมื่อเข้าป่าไปตามหาบิดา
นางไม่ใช่เชื้อสายของพระยาช้างจึงถูกพระยาช้างฆ่าตาย
นางโพง ลักษณะของนางโพงนั้นอัปลักษณ์
ทั้งยังมีกลิ่นเหม็น แต่นางกลับมีฤทธิ์จำแลงตนให้เป็นหญิงสาวผู้สง่างามได้
ดั่งเช่นจำแลงตนเป็นนางผมหอม เพื่อจะได้เป็นคู่ครองของเจ้าชาย
5.ภาษา
ใช้ภาษาอีสานในการเรียบเรียงดำเนินเรื่องทั้งหมด ฉันท์ลักษณ์ในการแต่ง
เป็นบทกลอน
6. ฉาก/สถานที่
ฉากหลัก คือ
ป่า เพราะพระยาช้างได้สร้างปราสาทให้นางผมหอมอาศัยและใช้ชีวิตอยู่ในป่า
นางผมหอมเข้าไปในป่าเพื่อตามหาบิดา ซึ่งคือพระยาช้าง
เจ้าชายได้ตามหานางผมหอม และได้พบเจอที่ปราสาทในป่า
3. ความโดดเด่นของวรรณกรรม
คือการใช้ภาษาในการดำเนินเรื่องเพราะภาษาคล้องจอง
สัมผัสกันได้ดี คำทุกคำที่เขียนจะใกล้เคียงกับการอ่านออกเสียงมากที่สุด
4. การนำไปประยุกต์ใช้
เป็นหนังสือนิทานนางผมหอมรวบรวมโดย
เตชวโร ภิกขุ พ.ศ. 2547
พบเจอในยูทูปเป็นนิทานพื้นบ้าน ฉบับการ์ตูน
เพลงเจ้าจันทร์นางผมหอม
กลอนลำ นางผมหอม
ละครนางผมหอมที่มาจากช่อง 7
อินโฟรกราฟฟิค(นางผมหอม)
